ავტორიზაცია
ადრიანო: დაცემული იმპერატორი
1982 წლის 17 თებერვალს ბრაზილიის ქალაქ რიო დე ჟანეიროში ეპოქის უდიდესი ტალანტი დაიბადა, რომელსაც ადრიანო ლეიტა რიბეირო დაარქვეს. ბრაზილიელი ბიჭუნა იმ დროინდელი ბრაზილიის გაჭირვებულ ოჯახში იზრდებოდა. ბრაზილიურ ფაველებში აღზრდამ ადრიანოზე სამომავლოდ ცუდად იმოქმედა. მსგავსი ნიჭის მქონე ბავშვი ბრაზილიის ნაირ ქვეყანაშიც კი აოცებდა ხალხს.
თავდაპირველად ადრიანომ ფეხბურთის თამაშის ეზოში დაიწყო, რაც ბრაზილიაში დღეს დღესდღეობითაც აქტუალური ამბავი, ის თავის თანატოლებთან შედარებით ბევრად მაღლა იდგა და თავიდანვე გაირკვა, რომ “ადრის“ ფეხბურთში დიდი მომავალი ჰქონდა. ადრიანო თავის ოჯახზე და ნათესავებზე ყოველთვის მიჯაჭვული იყო, რაც სამომავლოდ ვისაუბრებთ. ფეხბურთში დიდი ნაბიჯები ბრაზილიელმა ფლამენგოს სკოლაში გადადგა სადაც 14 წლის ასაკში მივიდა. ფლამენგოში მისი ნიჭი აღფრთოვანებულნი დარჩნენ, ადრიანოს ყველა ის თვისება ჰქონდა რაც სჭირდებოდა მაღალი დონის თავდამსხმელს.
1999 წელს ბრაზილია ახალ ზელანდიაში, 17 წლამდელთა მსოფლიოს ჩემპიონატზე ასპარეზობდა სადაც, რა თქმა უნდა, ადრიანოც გაემგზავრა, როგორ ნაკრების მთავარი დამრტყმელი ძალა. ბრაზილიამ ჯგუფური ეტაპი მძიმედ გადალახა, 2 გამარჯვება და 1 ფრე. შემდეგ ჯგუფური ეტაპიდან “სელესაოს“ თამაში გაუმარტივდა და ფინალამდეც მარტივად მივიდა, საბოლოოდ კი ტურნირის გამარჯვებულიც გახდა. ადრიანოსთვის სამწუხაროდ მან ტურნირი გატანილი გოლის გარეშე დატოვა და საკმაოდ იმედგაცრუებული დაბრუნდა სამშობლოში, მაგრამ საჩემპიონო მედლით.
1 წელიწადში ადრიანოს დებიუტი შედგა ფლამენგოს პირველ გუნდში, სადებიუტო გოლიც სწრაფადვე გაიტანა და ამით თავისი დიდი ისტორიის დაწერა დაიწყო. თავიდანვე ადრიანომ ფლამენგოს ქომაგების გული მოიგო და მათი კერპი გახდა. პირველივე სეზონის შემდეგ 19 წლის მოთამაშის დამატება ევროპის წამყვან კლუბებს სურდათ, ყველაზე სწრაფი და დაინტერესებული მილანის ინტერი იყო და სწორედ მასიმო მორატის გუნდმა მოახერხა ბრაზილიის ეპოქალური ტალანტის წაყვანა. გუნდმა 13 მილიონი გადაუხადა ფლამენგოს.
20 წლამდელთა კოპა ამერიკაზე სადაც ადრიანოს ბრაზილია მონაწილეობდა, რა თქმა უნდა, მთავარი ფავორიტის რანგში გამოდიოდა და სწორედ ამ ტურნირზე გაიბრწყინა ახალგაზრდა ტალანტი, ტურნირის საუკეთესო ბომბარდირი გახდა და ტურნირი მისი ნაკრების ტრიუმფით დასრულდა.
ტურნირის შემდეგ მოვიდა დრო, რომ ადრიანო ევროპაში წასულიყო და მილანის ინტერში დაეწყო ასპარეზობა.
თავდაპირველად მილანურ გუნდში ადრიანომ თავი ვერ წარმოაჩინა, აკლიმატიზაცია გაუჭირდა და იტალიასთან შეგუება ძალიან რთული გამოდგა, განსაკუთრებით კი თვითონ ქალაქ მილანთან. ნახევარ სეზონში ბრაზილიელმა ინტერის მაისურით 8 მატჩი ჩაატარა და მხოლოდ ერთხელ გამოიჩინა თავი. ინტერმა მისი იჯარით გაშვება გადაწყვიტა და ადრიანო სეზონის ბოლომდე ფლორენციულ ფიორენტინაში ითამაშებდა, ფრიულიზე ბრაზილიელის საქმეები კარგად წავიდა, სეზონის მეორე ნახევარში 15 შეხვედრაში 8 გოლი შეაგდო და თავისი პოტენციალის გამომჟღავნება დაიწყო.
“სელესაოს“ ნაკრებში ადრიანოს ინტეგრაცია, 2003 წელს დაიწყო, იმ პერიოდში მოქმედი მსოფლიოს ჩემპიონის შემადგენლობაში ვარსკვლავთ ცვენა იყო და ადრიანოც ამ გუნდის ნაწილი გახდა, პირველივე წელს “ადრიმ“ 6 შეხვედრაში სამი გოლი გატანა მოახერხა და ნელ-ნელა ნაკრებშიც იმკვიდრებდა ადგილს. საკლუბო დონეზე დაბრუნების შემდგომ ადრიანოს იმედი ჰქონდა, რომ ის ინტერში ითამაშებდა, მაგრამ მილანური კლუბის ხელმძღვანელობამ სხვა გადაწყვეტილება მიიღო, ადრიანო პარმაში გაყიდა, უკან დაბრუნების პერსპექტივით.
თავდაპირველად ადრიანომ ფეხბურთის თამაშის ეზოში დაიწყო, რაც ბრაზილიაში დღეს დღესდღეობითაც აქტუალური ამბავი, ის თავის თანატოლებთან შედარებით ბევრად მაღლა იდგა და თავიდანვე გაირკვა, რომ “ადრის“ ფეხბურთში დიდი მომავალი ჰქონდა. ადრიანო თავის ოჯახზე და ნათესავებზე ყოველთვის მიჯაჭვული იყო, რაც სამომავლოდ ვისაუბრებთ. ფეხბურთში დიდი ნაბიჯები ბრაზილიელმა ფლამენგოს სკოლაში გადადგა სადაც 14 წლის ასაკში მივიდა. ფლამენგოში მისი ნიჭი აღფრთოვანებულნი დარჩნენ, ადრიანოს ყველა ის თვისება ჰქონდა რაც სჭირდებოდა მაღალი დონის თავდამსხმელს.
1999 წელს ბრაზილია ახალ ზელანდიაში, 17 წლამდელთა მსოფლიოს ჩემპიონატზე ასპარეზობდა სადაც, რა თქმა უნდა, ადრიანოც გაემგზავრა, როგორ ნაკრების მთავარი დამრტყმელი ძალა. ბრაზილიამ ჯგუფური ეტაპი მძიმედ გადალახა, 2 გამარჯვება და 1 ფრე. შემდეგ ჯგუფური ეტაპიდან “სელესაოს“ თამაში გაუმარტივდა და ფინალამდეც მარტივად მივიდა, საბოლოოდ კი ტურნირის გამარჯვებულიც გახდა. ადრიანოსთვის სამწუხაროდ მან ტურნირი გატანილი გოლის გარეშე დატოვა და საკმაოდ იმედგაცრუებული დაბრუნდა სამშობლოში, მაგრამ საჩემპიონო მედლით.
1 წელიწადში ადრიანოს დებიუტი შედგა ფლამენგოს პირველ გუნდში, სადებიუტო გოლიც სწრაფადვე გაიტანა და ამით თავისი დიდი ისტორიის დაწერა დაიწყო. თავიდანვე ადრიანომ ფლამენგოს ქომაგების გული მოიგო და მათი კერპი გახდა. პირველივე სეზონის შემდეგ 19 წლის მოთამაშის დამატება ევროპის წამყვან კლუბებს სურდათ, ყველაზე სწრაფი და დაინტერესებული მილანის ინტერი იყო და სწორედ მასიმო მორატის გუნდმა მოახერხა ბრაზილიის ეპოქალური ტალანტის წაყვანა. გუნდმა 13 მილიონი გადაუხადა ფლამენგოს.
20 წლამდელთა კოპა ამერიკაზე სადაც ადრიანოს ბრაზილია მონაწილეობდა, რა თქმა უნდა, მთავარი ფავორიტის რანგში გამოდიოდა და სწორედ ამ ტურნირზე გაიბრწყინა ახალგაზრდა ტალანტი, ტურნირის საუკეთესო ბომბარდირი გახდა და ტურნირი მისი ნაკრების ტრიუმფით დასრულდა.
ტურნირის შემდეგ მოვიდა დრო, რომ ადრიანო ევროპაში წასულიყო და მილანის ინტერში დაეწყო ასპარეზობა.
თავდაპირველად მილანურ გუნდში ადრიანომ თავი ვერ წარმოაჩინა, აკლიმატიზაცია გაუჭირდა და იტალიასთან შეგუება ძალიან რთული გამოდგა, განსაკუთრებით კი თვითონ ქალაქ მილანთან. ნახევარ სეზონში ბრაზილიელმა ინტერის მაისურით 8 მატჩი ჩაატარა და მხოლოდ ერთხელ გამოიჩინა თავი. ინტერმა მისი იჯარით გაშვება გადაწყვიტა და ადრიანო სეზონის ბოლომდე ფლორენციულ ფიორენტინაში ითამაშებდა, ფრიულიზე ბრაზილიელის საქმეები კარგად წავიდა, სეზონის მეორე ნახევარში 15 შეხვედრაში 8 გოლი შეაგდო და თავისი პოტენციალის გამომჟღავნება დაიწყო.
“სელესაოს“ ნაკრებში ადრიანოს ინტეგრაცია, 2003 წელს დაიწყო, იმ პერიოდში მოქმედი მსოფლიოს ჩემპიონის შემადგენლობაში ვარსკვლავთ ცვენა იყო და ადრიანოც ამ გუნდის ნაწილი გახდა, პირველივე წელს “ადრიმ“ 6 შეხვედრაში სამი გოლი გატანა მოახერხა და ნელ-ნელა ნაკრებშიც იმკვიდრებდა ადგილს. საკლუბო დონეზე დაბრუნების შემდგომ ადრიანოს იმედი ჰქონდა, რომ ის ინტერში ითამაშებდა, მაგრამ მილანური კლუბის ხელმძღვანელობამ სხვა გადაწყვეტილება მიიღო, ადრიანო პარმაში გაყიდა, უკან დაბრუნების პერსპექტივით.
ადრიანომ პარმას შემადგენლობაში სეზონს ნახევარი დაყო და თავისი თამაშით ყველა აალაპარაკა, მასიმო მარატიმ სწრაფადვე მიიღო გადაწყვეტილება მისი დაბრუნების, პარმას 26 მილიონი გადაუხადა და “ადრი“ სან სირზე დაბრუნდა. პარმას მაისურით, 45 თამაშში 26 გოლი გაიტანა, რაც ნამდვილად კარგი მაჩვენებელი იყო. ინტერში დაბრუნებამ ადრინოზე თავდაპირველად მშვენივრად იმოქმედა. ნახევარ სეზონში ჩემპიონატში ინტერის ათიანმა 9 გოლის გატანა მოახერხა და მომდევნო სეზონისთვის ძირითადში ადგილი დაიბევა.
ინტერის გულშემატკივრებმა ადრიანოს “იმპერატორი“ შეარქვეს და ეს მართებულიც იყო ის მართლაც იმპერატორივით თამაშობდა. ადრიანოს ცხოვრებაში 1 დიდი პრობლემა იყო, რაც ბევრ ბრაზილიელს ჰქონდა ნოსტალგია სამშობლოზე. ხშირი მონატრება ბრაზილიაზე და იქაურ გარემოზე, რადგან მოდის ქალაქი მილანი და რიოს ფაველები, სულ სხვადასხვა სამყარო იყო. ადრიანოსთვის გაუგებარი იყო თუ რატომ არ ცნობდა მას მთელი მილანი, რატომ არ ესალმებოდა ქუჩაში, რატომ არ პატიჟებდნენ სახლში, ეს ყველაფერი ბრაზილიაში მიღებული იყო, ხოლო მილანში ყველა თავისი ცხოვრებით ცხოვრობდა.
ადრიანოს კარიერა კარგად მიმდინარეობდა, იტალიის ჩემპიონატის მოგება, სტაბილური თამაში ნაკრებში, “იმპერატოს“ თავისუფლად შეეძლო ინტერის ლეგენდა გამხდარიყო და თავისი დიდი კვალი დაეტოვებინა თანამედროვე ფეხბურთში. მაგრამ ღმერთს სხვა გზა ჰქონდა არჩეული, რთული გზა რომელსაც, ადრიანო ვერ გაუმკლავდა. 2005 წელს, როგორც ადრიანო ამბობს მისთვის სამყარო გაჩერდა, “იმპერატორის“ მამა გარდაიცვალა და ახალგაზრდა ბრაზილიელისთვის შოკისმომგვრელი იყო. ამ ამბის შემდეგ მისი ცხოვრება უკან წავიდა, ყველაფერი აირია, მუდმივი პრობლემები ალკოჰოლთან, ადრიანომ შვება მხოლოდ სპირტიან სასმელში და მილანურ კლუბებში გამონახა. მასიმო მორატი და მთელი გუნდი ერთად ცდილობდნენ თავისი საუკეთესო ფეხბურთელის მდგომარეობიდან გამოყვანას, მაგრამ უშედეგოდ. წინ 2006 წლის მსოფლიო იყო სადაც ადრიანო ნაკრებთან ერთად გაემგზავრა, მაგრამ რეალურად ის ადრიანო იმ სატელეფონო საუბრის შემდეგ სამუდამოდ დაიკარგა.
ინტერის გულშემატკივრებმა ადრიანოს “იმპერატორი“ შეარქვეს და ეს მართებულიც იყო ის მართლაც იმპერატორივით თამაშობდა. ადრიანოს ცხოვრებაში 1 დიდი პრობლემა იყო, რაც ბევრ ბრაზილიელს ჰქონდა ნოსტალგია სამშობლოზე. ხშირი მონატრება ბრაზილიაზე და იქაურ გარემოზე, რადგან მოდის ქალაქი მილანი და რიოს ფაველები, სულ სხვადასხვა სამყარო იყო. ადრიანოსთვის გაუგებარი იყო თუ რატომ არ ცნობდა მას მთელი მილანი, რატომ არ ესალმებოდა ქუჩაში, რატომ არ პატიჟებდნენ სახლში, ეს ყველაფერი ბრაზილიაში მიღებული იყო, ხოლო მილანში ყველა თავისი ცხოვრებით ცხოვრობდა.
ადრიანოს კარიერა კარგად მიმდინარეობდა, იტალიის ჩემპიონატის მოგება, სტაბილური თამაში ნაკრებში, “იმპერატოს“ თავისუფლად შეეძლო ინტერის ლეგენდა გამხდარიყო და თავისი დიდი კვალი დაეტოვებინა თანამედროვე ფეხბურთში. მაგრამ ღმერთს სხვა გზა ჰქონდა არჩეული, რთული გზა რომელსაც, ადრიანო ვერ გაუმკლავდა. 2005 წელს, როგორც ადრიანო ამბობს მისთვის სამყარო გაჩერდა, “იმპერატორის“ მამა გარდაიცვალა და ახალგაზრდა ბრაზილიელისთვის შოკისმომგვრელი იყო. ამ ამბის შემდეგ მისი ცხოვრება უკან წავიდა, ყველაფერი აირია, მუდმივი პრობლემები ალკოჰოლთან, ადრიანომ შვება მხოლოდ სპირტიან სასმელში და მილანურ კლუბებში გამონახა. მასიმო მორატი და მთელი გუნდი ერთად ცდილობდნენ თავისი საუკეთესო ფეხბურთელის მდგომარეობიდან გამოყვანას, მაგრამ უშედეგოდ. წინ 2006 წლის მსოფლიო იყო სადაც ადრიანო ნაკრებთან ერთად გაემგზავრა, მაგრამ რეალურად ის ადრიანო იმ სატელეფონო საუბრის შემდეგ სამუდამოდ დაიკარგა.
