გასულ დღეებში, საქართველოს ნაკრებმა 2 მატჩი გამართა - სამხრეთ კორეასთან (2:2) და შინ დანიასთან (0:0).

GOAL.GE "დინამოს ბათუმის" შემტევს ჯაბა ჯიღაურს შეხვდა და სანაკრებო, თუ სხვა თემებზე ესაუბრა.

პირველ რიგში, სანაკრებო თემით დავიწყოთ. გუშინ, მსოფლიოს მე-8 ნაკრებს ფრე ვეთამაშეთ, მანამდე კი სამხრეთ კორეასთან 2:2 -  რამდენად კმაყოფილი ხარ ნაკრების შედეგებითა და თამაშით?

სამხრეთ კორეით დავიწყებ. ამხანაგური თამაში იყო და ეს დანიასთან მატჩისთვის სწორად გამოვიყენეთ. კარგი თამაში ვაჩვენეთ და შედეგიც ნორმალური იყო. დანიის ნაკრებს კი ჩემი მხრიდან წარდგენა არ სჭირდება. ამ უმაღლესი დონის ნაკრებთან კარგად ვითამაშეთ, მომენტები ჩვენც გვქონდა და მეტოქესაც. ბიჭებმა იბრძოლეს, არაფერი დათმეს და ქულაც დამსახურებულად ავიღეთ.

ვაისმა ნაკრებში გამოგიძახა, როგორც მარჯვენა მცველი. რამდენად კომფორტულია ეს პოზიცია შენთვის და მზად ხარ თუ არა, საჭიროების შემთხვევაში, მცველის პოზიციაზე ითამაშო?

ბოლო ერთი წელია, ნაკრებში მცველად მოვიაზრები და ვარჯიშებზეც ამ პოზიციაზე ვთამაშობ. რა თქმა უნდა, ეს მწვრთნელის გადასაწყვეტია. ამის მაგალითად, გუშინდელ მატჩს მოვიყვან. კიტეიშვილი საყრდენი ნახევარმცველი არ არის, თუმცა ბრწყინვალედ ითამაშა. მე ნებისმიერ მომენტში მზად ვარ, ნაკრებისთვის ძალები არ დავიშურო, არ აქვს მნიშვნელობა, რა პოზიციაზე ვიდგები - თუნდაც ეს მარჯვენა მცველი იყოს.

ყაზახეთთან ისტორიული მატჩიდან ერთი წელი გავიდა. გაიხსენე ის თამაში და ემოციები, როცა მთელი საქართველო გაახარეთ...

ეს ნაკრებისთვის, ქართული ფეხბურთისთვის და მთლიანი საქართველოსთვის უდიდესი გამარჯვება და სიხარული იყო. ეს დაუვიწყარი ემოციებია, რომელსაც ენით ვერ აღწერ.

საკლუბო თემაზე გადავიდეთ... "დინამო ბათუმში"  უკვე თვეზე მეტია თამაშობ, რას იტყვი ამ გუნდზე და იქაურ ატმოსფეროზე?

ბათუმში ამ გუნდის ამბიციებიდან გამომდინარე მოვხვდი. "დინამო ბათუმს" ჩემპიონობის და ევროთასებზე თამაშის დიდი ამბიციები აქვს. ჩემი სურვილია, გუნდთან ერთად ტიტული მოვიგო, შემდეგ კი ევროტურნირები იმ სტადიონზე ვითამაშო, რომელიც ახლა აშენდა.  პირველი ადგილისთვის წელს 3 გუნდი იბრძოლებს. "საბურთალოც" და "დინამო თბილისიც" ძლიერი კონკურენტები არიან და ბოლო ტურამდე დაძაბულობა იქნება. ალბათ, შემდეგი 4-5 ტური გადაწყვეტს ყველაფერს. 

ყველა აღიარებს, რომ ბათუმი გულშემატკივრობის კუთხით გამორჩეულია. როგორ ფიქრობ, იქონიებს თუ არა ეს გავლენას გუნდის წარმატებაში და აქვს თუ არა "დინამო ბათუმს" ამ კომპონენტში უპირატესობა, სხვა გუნდებთან შედარებით?

შეუიარაღებელი თვალითაც ჩანს, რომ ბათუმს საოცარი გულშემატკივრობა აქვს. კარგი იქნება, ასეთი მხარდაჭერა სხვა გუნდებსაც რომ ჰქონდეს, რადგან ეს ფეხბურთელებში მოტივაციას აორმაგებს და მე-12 მოთამაშესავით არიან. არის ხოლმე მომენტები, როცა სტადიონზე 10 ათასი კაცი მოდის და ამას ვერ გრძნობ, ჩვენს საშინაო თამაშებზე მოსული 4-5 ათასი ქომაგი კი ამას გაგრძნობინებს, რადგან მთელი თამაში გაუჩერებლივ გულშემატკივრობენ საყვარელ გუნდს. 



ჯიღაურმა აგვისტოს თვეში 4 გოლი გაიტანა და 2 საგოლე გადაცემა გააკეთა. მას სიმბოლური თასიც გადავეცით, როგორც ეროვნული ლიგის გასული თვის საუკეთესო ფეხბურთელი

"მადლობა GOAL.GE-ს ამ აღიარებისთვის. ზოგადად, პირად მიღწევებზე საუბარი არ მიყვარს. ყოველთვის სასიხარულოა, როცა ვიღაცა გაღიარებს და გამოგარჩევს, თუმცა ჩემთვის მთავარი მაინც გუნდია. გუნდი, რომელიც მაღალი მიზნებისთვის იბრძვის. ყველაფერს გავაკეთებ ბათუმისთვის, რომ წარმატებული იყოს"

წლების წინ , ეროვნულ ლიგაში „დინამო თბილისის“ რიგებში გამოდიოდი, ახლა კვლავ აქ ხარ. შენი გადმოსახედიდან, რა განსხვავებაა მაშინდელ და ახლანდელ ჩემპიონატს შორის?

ჯერ მხოლოდ ერთი თვეა აქ ვარ და ამაზე საუბარი გამიჭირდება. ვფიქრობ, ამ ევრო თასებმაც აჩვენა, რომ დონე მომატებულია. "საბურთალოს" ევროპა ლიგაზე გასვლის კარგი შანსი ჰქონდა, თუმცა დასანანი მარცხი იწვნიეს. მანამდე მათ შერიფი გამოაგდეს და ზაგრებთან კარგად ითამაშეს. ზოგადად, ჩემპიონატის დონეს ევროტურნირები აჩენს. ბოლოს რომ აქ ვთამაშობდი, 16 გუნდი იყო, ახლა 10 გუნდია. ბოლო წლებში ბევრი ნაბიჯი გადაიდგა წინ. თუნდაც ის, რომ თამაშები ხელოვნურ საფარიან მოედანზე აღარ ტარდება. ამიტომაც მივიღე აქ ჩამოსვლის გადაწყვეტილება, რომ დონე გაზრდილია. 



როცა "გრენობლი" დატოვე, თავისუფალი აგენტი იყავი. გქონდა ამ პერიოდში სხვა შემოთავაზებებიც? ისიც გვითხარი, რატომ ვერ აგეწყო საფრანგეთში კარიერა და რა იყო შენი უთამაშებლობის მიზეზი...

შემოთავაზება რამდენიმე გუნდიდან მქონდა, მათ შორის კვიპროსული კლუბებიდან, თუმცა მირჩევნია ვიყო საქართველოში და ამბიციურ გუნდში,  ვიდრე, ისეთ ევროპულ გუნდში, რომელიც გასავარდნ ზონაშია და გადარჩენისთვის იბრძვის. "გრენობლის" რაც შეეხება, იმას, რომ იქ ვერ ვითამაშე, ბევრი მიზეზი აქვს. მაგალითად, მპირდებოდნენ, რომ ფრანგული ენის მასწავლებელს ამიყვანდნენ და არ ამიყვანეს. სულ მეუბნებოდნენ, შემდეგ კვირას აგიყვანთ, შემდეგ კვირასო. ჩემს უთამაშებლობას მწვრთნელი სპორტულ დირექტორს აბრალებდა, სპორტული დირექტორი მწვრთნელს. რეალურად, იქ თავის გამოჩენის საშუალებაც კი არ მქონია. ჩემს გარდა სხვა მოთამაშეებსაც ჩაგრავდნენ. 1 წელი კონტრაქტი კიდევ მქონდა, თუმცა სკამზე ჯდომას, წამოსვლა ვარჩიე. ფეხბურთელისთვის მთავარი პრაქტიკაა.

ყაზახეთში გითამაშია. ბოლო პერიოდში ყაზახურ და ქართულ ფეხბურთს შორის ხშირად მიდის შედარებები. მათი გუნდი თითქმის ყოველ წელს ევროტურნირებზე თამაშობს. რა აკლია ქართულ კლუბებს, ამ მიზნის მისაღწევად?

ყაზახეთში "ასტანა" მოწინავე გუნდია, მათ ევრო ასპარეზზე თამაშის დიდი გამოცდილება აქვთ. ყაზახებს ფინანსურად ძლიერი გუნდები ჰყავთ. ბოლოს მაინც ფინანსებთან მივდივართ... თუ გაქვს ფინანსები, შესაბამისად, გყავს კარგი მწვრთნელი, კარგი ლეგიონერები და წარმატებაც მოდის, თუმცა ეს არ უნდა იყოს ერთი წლის გეგმა. არ უნდა ხდებოდეს, რომ გუნდში ფეხბურთელი მოდიოდეს, წარუმატებლობის შემთხვევაში კი ახალ გუნდს აშენებდე და იმ ფეხბურთელებს უშვებდე.

ნათელ მაგალითს გეტყვით, როგორ შეიძლება გუნდი ევროპის ლიგის ჯგუფში შევიდეს - "ვარდარის" პრეზიდენტმა პირველ წელს კლუბში ფული ჩადო, თუმცა საკვალიფიკაციო ეტაპიდან "აპოელმა" გამოაგდო. მან ეს ბირთვი მაინც შეინარჩუნა, ფული მეორე წელსაც ჩადო და შემდეგ ზაგრებთან გავარდა. მესამე წელს მან ეს წინა 2 წლის შემადგენლობა კვლავ შეინარჩუნა და ევროპა ლიგის ჯგუფში შევიდა, იმ დროს მეც ამ გუნდში ვთამაშობდი. ვერ დამაჯერებთ, რომ ყაზახები და მაკედონიელები ქართველებზე კარგად თამაშობენ. უბრალოდ, მიზნისკენ სწორი სვლაა საჭირო.

ბოლო პერიოდში, საქართველოს ჩემპიონატში ის ქართველები ბრუნდებიან, რომლებიც კარიერის დასასრულისკენ მიდიან. შენ კი იმ ასაკში არ ხარ, რომ ამაზე იფიქრო. აპირებ მომავალშიც ლეგიონერად წასვლას?

ფეხბურთში დგება მომენტი, როცა უნდა გადადგა ნაბიჯი უკან, რათა შემდეგ 3-4-ჯერ წინ წახვიდე. ფეხბურთელებს ამბიცია გვაქვს, რომ სულ წინ ვიაროთ, მაგრამ ეს ასე არ ხდება. მაკედონიის შემდეგ, კარიერულად ცოტა ავირიე და ამან ფსიქოლოგიურად, მორალურად და ფიზიკურად დაღი დამასვა. ამიტომ გადავწყვიტე, ისეთ გუნდში წავსულიყავი, სადაც თამაში მომიწევდა. ლეგიონერობაზე ახლა ვერაფერს ვიტყვი. იქნებ მოხდეს ისე, რომ "დინამო ბათუმთან" ერთად დიდ წარმატებებს მივაღწიო, აქ ბედნიერი ვიყო და წასვლა საერთოდ არ მინდოდეს? - იმედია, ასეც იქნება.

ბევრი მეკითხება, საფრანგეთიდან საქართველოში რატომ ჩამოხვედიო - ეს მხოლოდ მე ვიცი. აქ იმიტომ არ ჩამოვედი, რომ ოჯახი მენატრება და მათთან ვიქნები, არა! უბრალოდ, იმ გუნდში, სადაც მოვედი, ამბიციას ვხედავ. ამბიციურ გუნდში თამაში კი ყველა ფეხბურთელს სურს.